Tunesië deel 2

Written by Jan Douwe
Dag 5

Deze dag hebben we geprikt om naar Monastir te gaan. Dit is een dorpje/stadje ongeveer 6 kilometer bij ons hotel vandaan. We hadden het idee om met de bus te gaan, omdat de reisleidster dit had aangeraden als zijnde “must do”. Het argument dat het omgerekend ook maar 30 euro cent was, was ook natuurlijk een bepalende factor:). Volgens onze reisleidster kun je gewoon buiten langs de kant van de weg gaan staan en als de bus er aan komt kun je deze gewoon laten stoppen door je hand op te steken. Leek ons dus een strak plan, en vandaar dat we dus s’ochtends rond een uur of 10 buiten stonden, te wachten op de bus. Dat dit niet zonder slag of stoot zou gaan is natuurlijk nu al duidelijk.

Want ja, je staat buiten bij de weg, tegenover het hotel, en je hebt je huidskleur niet mee om je zonder veel problemen onder de lokale bevolking te kunnen verplaatsen. En dat betekent dus dat elke taxichauffeur dus voor je aan de kant gaat, en vraagt waar je heen wilt. Wat leuke gesprekken oplevert:

you want taxi?
No, we take bus
yes, but the bus is really expensive
Ok, how much?
15 dinar
Well, bus is only 1 dinar and 30 centimes, so that’s cheaper

Afgescheept…

you want taxi?
No, we take bus
Yes, but taxi brings you directly to center of town
The bus also..
But only 10 dinar
bus does it for 1.30, so you bring us to town for 2 dinar?
“geluid van wegrijdende taxi…”

Na ongeveer 10 van dit soort gesprekken ben je het wel zat en ga je kijken naar andere vormen van transport. En laat nu ook voor het hotel langs de lokale spoorlijn lopen.

Foto van het hotellogo…

Op dus naar het treinstation. Ondertussen (het heeft weer geregent de dag ervoor…) weer door de lokale prikbeestjes aangevallen en zitten we weer onder de jeukbultjes en beestjes in je mond / neus / oren…

Kaartjes gekocht. Ook een happening op zich. De stationbeheerder spreekt namelijk alleen het lokale dialect of Frans. Nu was Frans niet mijn eerste taalvak wat ik heb laten vallen (dat was Duits..), en op het werk kom ik nog wel eens een brief of mail tegen in deze ietwat abstracte taal, dus vol bravoure probeer ik in het Frans dan maar kaartjes te bestellen:

Bonjour, deux tickets pour le train centre monastir
Monastir?
Qui, monastir, deux persons
a qiu, blah blah centre blah blah a gouche blah blah, stilo bilo blah blah
euh, retour? euh… Qui, retour…

Nadat de stationsbeheerder er dus achter is gekomen dat mijn Frans dus niet zo goed is, is hij zo behulpzaam om me met handgebaren duidelijk te maken dat we aan de andere kant van het spoor moeten zijn, en op de klok wijzend geeft hij aan dat we nog ongeveer 15 minuten moeten wachten voordat de trein arriveert.

Nu is er iets met Nederlanders en treinen. Ze rijden niet op tijd, er liggen blaadjes op de rails, kaartjes zijn duur, veel vertragingen, geen fatsoenlijke airco, raampjes kunnen maar klein stukje open, etc etc. En natuurlijk niet te vergeten de one way tickets Polen in een niet naarder te noemen periode. De trein die er aan kwam rijden bracht voornamelijk de laatste beelden naar boven bij mij.

Volgens de typeplaatjes van de trein was dit een geimporteerd model, en ik vermoed dat deze vroeger als metro oid in Berlijn hebben gereden.

Aangekomen op het station van Monastir…

Gaan we direct naar de lokale markt om daar te sneupen en koopjes te doen, aangezien we beide ruimschoots onder de 20 kilo bagage zaten:)

De buitenkant van de Medina (dit is de naam voor het oude stadscentrum wat vroeger ommuurd was, en de eigenlijke stad vormt. Hier vind je alle winkels en winkeltjes…)

Opvallend dat alle oude auto’s (in de catagorie voor 1990) er beter en onbeschadigder uitzien dan de nieuwere auto’s.

Wat ons in het hotel ook al was opgevallen is dat de bediening niet vooruit was te branden. Volgens onze alwetende reisleidster lag dit aan het feit dat we in de laatste paar dagen van de ramadan zaten, en de mensen opzich wel weer zin hadden om eens overdag te eten. Ons uitje naar Monastir viel precies samen met de laatste 2 dagen van de ramadan. Wat dus als gevolg had dat er veel gewinkelt werd door de lokalen, en er dus ook de nodige “vleeswaren” moesten worden aangeleverd…

Schapie schapie schapie…

Spareribs de luxe:)

En dan gaan we de echte lokale markt in, waar door de lokalen alle boodschappen worden gedaan. Een grote hal met allemaal verse groenten / vlees / vis etc. De lucht is gelukkig niet met een camera te filmen om tijdens het lezen van dit verhaal te verspreiden, en dat is maar goed ook, want de lucht die er hing was niet echt om te harden.

Alles wordt wel vers voor je gesneden en verpakt na het nodige afdingen…

En waar in Nederland Flappie achter in het fietsenhokje van z’n onschuldige konijneleven wordt beroofd wordt de jeugd hier gewoon geconfronteerd met het resultaat van het lege konijnehok wat ze deze ochtend aantroffen..

Leuk gebouw…

Rechts op de achtergrond de Ribat(arabisch moeilijk woord voor “kasteel”) van Monastir. Daterend van rond 1300. Op de voorgrond het voorplein van het Masoleum van de eerste president van Tunesië.

En verderop het masoleum zelf dus… Wij treffen het weer, want het gebouw staat in de steigers. Normaal gezien heeft de koepel bovenop een laagje bladgoud.

De marmeren “kist” waarin de president dus niet ligt. Die schijnt namelijk een metertje of wat onder de kist in de grond te liggen. Vermoedelijk om te voorkomen dat de kist ooit eens gestolen wordt door een stel schavuiten.

Nog een plaatje van de Ribat…

En dit is de haven waar we een paar dagen geleden van vertrokken zijn naar het “onbewoonde eiland”

De voorkant van de Ribat

En nog een keer de voorkant…

Voor 2 dinar per persoon entree geld, en 1 dinar voor het maken van foto’s mogen we de ribat in. Bovenin de toren zie je de vlag van Tunesië hangen, en ik zou ik niet zijn als ik daar straks nog een stukje van weet te bemachtigen als soevenier.(en dat is gelukt ook 🙂 )

Het lijkt erop dat Escher hier z’n inspiratie heeft opgedaan voor een aantal van z’n werken

Boogconstructie…

Mooi uitzicht op de haven…

de uitzichttoren…

De boulevard van Monastir, met op de achtergrond een oerhollandsche lucht met daarin weer het component voor het oerhollandsche weertype, namelijk regen. We hebben het wel droog gehouden hier, de bui is net bij Monastir en het hotel langs gegaan.

Nog een plaatje van de Hollandsche lucht…

Trap uit Zweinstein, is ook zomaar vertrokken om ergens anders trap te zijn…

Plattegrond van hoe de Ribat er heel vroeger uit zag.

En het wordt steeds donkerder. In de verte zie je de medina van Monastir…

En hier de lokale begraafplaats.

En nog een keer de boulevard van Monastir…

En de haven…

Geen idee wat dit heeft moeten voorstellen…

Hierna gaan we nog weer even de Medina in, en zijn we nog door menig verkoper lastig gevallen. Op de een of andere manier ruiken ze hier uit welk land je komt, want ze komen op je aflopen en spreken je in Nederlands aan:

Goeiedag hoe gaat het? Kijke kijke kijke voor die kadootjes?
Nee bedankt
Ja maar hebbe alles voor die vrouw.. tassen blah blah
nee bedankt

Sneu kijkend druipt de verkoper af. Nu hebben we een tactiek die in Nederland, en dan voornamelijk in het door krantaanbieders / PETA aanhangers / dierenvrienden / straatverkopers in het algemeen druk bezochte Nijmegen die vrij effectief is, namelijk gewoon Duits gaan praten en zeggen dat je uit het “ausland” komt, waarna 99 % dan ook direct inziet dat het verder geen zin heeft om te kijken of we willen gaan stemmen op de SP / PVDA / CDA / CU etc… We gaan het dan ook een keer proberen hier. Let op: de mensen zien aan je uit welk land je komt, en spreken je dan ook aan in die taal:

Goeiedag hoe gaat het? Kijke kijke kijke voor die kadootjes?
Nein, danke schon…

Verkoper snapt het niet. Ze zien er toch echt uit als Nederlanders, maar ze spreken een andere taal? Poging 2, over ander boeg:

Goeiedag hoe gaat het? Amsterdam is mooie stad he?
Nein, danke schon…

Verkoper snapt het nog steeds niet, en begint ineens Pools tegen ons te praten, waarop we de spreekwoordelijke eieren kiezen en doorlopen. Nadat we nog ongeveer 30 keer zo zijn lastig gevallen door opdringende verkopers komen we uit bij het station, en willen we de trein naar het hotel nemen. Deze is alleen net 2 minuten geleden vertrokken, en in de huidige dienstregeling komt er pas over een uur weer een trein, maar zo lang willen we niet wachten. We besluiten dus om een taxi te nemen terug naar het hotel. Nu wordt je normaal gezien omver gereden door taxi’s die je overal heen willen brengen, maar juist nu, juist nu we dus een taxi willen, is er nergens 1 te vinden! Na 10 minuten zoeken vinden we een taxi die ons voor 6 dinar terug brengt naar het hotel waar we direct een bezoekje brengen aan het toilet, en daarna voor de kaffee met kuchen gaan voordat we gaan dineren. Voor foto’s van al het eten wat we deze keer geserveerd kregen verwijs ik je graag door naar eerdere foto’s alhier gepost.

Dag 6

Dag nummer 6 begint met zoals de onderstaande foto laat zien met weer een oerhollandsche wind en de nodige regen. Oftewel het is tijd om weer de Deet uit de tas te halen om onszelf te beschermen tegen de vliegende vampiervliegjes die je helemaal leeg zuigen. Helaas voor ons hebben we geen Deet bij ons, dus we moeten onszelf vandaag weer slaan / schoonvegen om te voorkomen dat we lek geprikt worden.

Palmboom die de windvlagen trotseert. Gek eigenlijk dat zo’n ding in een zandbak overeind blijft staan…

Normaal gezien springt er elke ochtend zo rond de tijd dat wij gaan eten een fondue freak (ook wel Zwitser genoemd) het koude water van het zwembad in, maar deze ochtend laat ook hij verstek gaan…

Het station vlak bij ons hotel…

De trein naar Monastir

Elke keer dat we naar het station zijn gelopen zijn we wel lastig gevallen door een toeterende taxi chauffeur die probeert je aandacht te trekken door te toeteren… Na 2 keer hier in te trappen (omdat je denkt dat er iets achter je rug gebeurd) negeer je deze signalen. Ook nu weer liep een idioot al bijna 2 kilometer achter ons al te toeteren. Wij dus negeren… Totdat de “taxi” ons in haalt..

Blijkt het dus een brandweer auto te zijn…

Een zwerfkatje, het advies was om deze niet te aaien vanwege de vlooien etc, maar ik kon het niet laten…

Zwembadfoto…

Palmboompjes…

Rinus en Marijke…

Ligstoelen…

Bordje “die kant op naar jullie hotel..”

Voor Dirk.. (SABENA: Such A Bad Experience Never Again)

De bedoeling was om vandaag nogmaals de trein te nemen, maar nu de andere kant op, namelijk naar Sousse.. Dit is een stadje ongeveer 16 kilometer van ons hotel vandaan, waar ook een mooie medina is waar je leuk / goed kunt winkelen. Dit betekend weer met de trein, maar deze keer iets langer, ongeveer 20 minuten rijden. Waar we de eerste keer nog in het Frans hebben geprobeerd om kaartjes te bestellen lijkt het ons verstandig om de 2e keer direct maar in het Duits of Engels kaartjes te bestellen. Dit lukt wonderbaarlijk genoeg in 1 keer, en we krijgen ook nog even een dienstregeling zodat we exact weten wanneer de trein weer terugrijd, en op welke stations er gestopt wordt.

Nadat we ongeveer 5 minuten hebben gewacht en weer door de lokale flora en fauna als speldekussen zijn gebruikt en we weer de nodige donaties aan de vampiervliegjes hebben moeten afstaan en er ongeveer 10 hebben vermoordt komt de trein er aan gereden. Nadat we in de trein een plaatsje hebben gevonden gaat de trein er met volle vaart vandoor. We rijden door het platteland van Tunesie, en genieten van het glooiende land. Tunesie heeft iets gemeenschappelijk met Belgie… Wie heeft er niet de route du solei gereden, en dan voornamelijk het stuk vlak achter Luik waar een “slimme” Belg (sorry Dirk..) heeft bedacht dat het asfalt scheelt als je gewoon een weg recht omhoog over een berg laat lopen. Dat hebben de Tunesiers hier ook gedacht en hebben de rails van de spoorlijn waar we nu overheen rollen dus ook gewoon recht op de zijkant van een berg gelegd.

Dit heeft dus als gevolg dat de trein de ene keer 30 graden naar rechts overhelt, en dan weer 30 graden naar links. Niet erg als je in de trein zit, en een stoel hebt… Wel erg dus als je een beroep moet uitoefenen in deze trein. De conducteurs die vandaag dienst hebben in deze trein vliegen als vaatdoekjes van de ene kant van de trein naar de andere kant. Waar in Nederland treinsurfen als “stoer” wordt ervaren, kom naar eens naar Tunesie, en leer van de pro’s…

Wat onderweg ook opviel was dat de stationbeheerder van ons station keuring in een pak met stropdas en al aan het werk was. Dat dit dus alleen voor de toeristen was viel direct op tijdens het volgende station waar de trein stopte. Hier stond namelijk de Tunesische versie van Harry Slinger inc. pet en al het station te beheren… Ook op de volgende stations was dit het geval.

Iets eerder had ik al gemeld dat de treinen die hier reden niet echt meer in nieuwstaat waren. Dit viel ook weer op tijdens deze treinreis. Een aantal buitendeuren wilde niet helemaal automatisch dicht, en moesten een handje geholpen worden. Andere deuren gingen vanzelf open en dicht tijdens het rijden over de niet helemaal waterpas liggende rails. Wat ik ook geleerd heb is dat je in oude treinen tussendeuren gewoon open moet laten staan, en VOORAL NIET moet dicht doen. Je loopt namelijk het risiko dat de deur ineens uit de rails valt, en je dus een deur in je hand hebt. Nu nam ik vroeger nog wel eens bierglazen mee uit het buitenland, maar een deur is me net een tikje te groot om zo maar even in de weekendtas te stoppen. Ik heb maar snel geprobeerd de deur zo goed en zo kwaad terug te duwen, en we zijn snel doorgelopen. Ondertussen vliegen de conducteurs achter ons door de trein heen.

Aangekomen in het centrum van Sousse zien we na een klein stukje lopen de medina.

En dit de muur van de Ribat van Sousse. Deze was een stuk kleiner dan die van Monastir. We hebben deze niet bezocht.

En hier zie je een beetje het hoogteverschil van de medina…

En op de achtergrond zie je weer een hollandsche lucht…

Terwijl we hier liepen viel het ons op dat het hier erg naar urine stonk. Binnen een paar seconden hadden we ook in de gaten waarom dit was, het bleek namelijk dat het stukje waar wij net liepen door bijna iedereen als openbaar toilet gebruikt wordt

Stukje muur van de ribat van Sousse…

En nog een stukje muur…

Het strand hier mond direct uit op de middelandse zee. Volgens onze reisleidster zitten hier s’avonds veel jongeren die de avond even uitchillen…

Tussen de gasten van het 5 sterren hotel waarvan je op deze foto op de achtergrond het “strand terras” ziet. Ik vermoed dat een hoop vakantie gasten van dit 5 sterren hotel niet verwacht hadden dat ze, voordat ze op hun “prive strand” kunnen gaan liggen, ze eerst de drukste doorgaande weg van Tunesië moeten oversteken om daar te kunnen komen. En als je daar dan 1 keer ligt, dan moet je ook nog eens het strand delen met alle lokalen…

Doordat de ramadan bijna was afgelopen, en ook het schoolseisoen weer zou gaan beginnen, was het vrij druk in Sousse. Je kon van alles krijgen als kado’tjes. Van AK74 tot granaat werpers, en van Magnums tot uzi’s. Ook schrijfspullen gingen als warme broodjes over de toonbank tussen de rioollucht van deze markt.

Voor een Dinar op de foto met een Kameleon…

Laatste keer eten in ons hotel. Lekkere tiramisu als toetje.

Nog een laatste foto van het zwembad…

Elke ochtend zagen we deze medewerker bezig bij het zwembad. Zodra er een camera in de buurt kwam wist hij op snuiste wijze te verdwijnen. De laatste dag is het ons gelukt om “manuel” toch op de gevoelige plaat te krijgen tijdens het schoonmaken van het zwembad…

Tja, en is dus de laatste dag. Deze dag hebben we we verder niet veel gedaan dan een beetje bij het zwembad liggen en bruin worden. S’avonds om 7 uur zouden we worden opgehaald door de bus om ons 100 meter te vervoeren naar het vliegveld..(lopen was het zo ver….). Dus de hele dag niet echt veel gedaan. We zagen nog wel Adje en z’n vrouw met kind en toebehoren, druk smerend met factor 300 om maar niet een kleurtje te krijgen. Voor het eten nog snel even gedouched in het turkse bad en daarna in de lange broek naar het diner. We waren mooi op tijd binnen, en besloten om nogmaals een pizza te eten, aangezien deze de laatste keer ook goed beviel. Alleen deze keer zonder de halal salami, want die is niet te eten…

Klokslag tien over 7 komt de bus “stipt” op tijd aangereden om ons naar het vliegveld te brengen. Daar hebben we nog snel geprobeerd om een mooie 2 dinar munt te scoren, wat ook gelukt is..:), en checken daarna in voor de vlucht. We zitten helemaal achteraan in het vliegtuig naast Rinus en Marijke. We kunnen nog snel even wat inkopen doen bij het taxfree gedeelte, en we halen dus nog snel even 2 slof sigareten. Voordat we vliegen rook ik nog snel even een sigaret tegen de spanning op een relaxed zitje in het vliegveld.(Waar je dus nog wel binnen mag roken…) rond 7.45 horen we het signaal dat we kunnen boarden, en we lopen dus rustig richting de gate. Hier zien we de busjes buiten al weer staan, en er gaat al weer een gegrinnik door de hele groep Nederlanders heen die zich nu al weer vernikkelen op de busreis van 5 meter naar het vliegtuig.

Gelukkig zit iedereen vrij vlot in het vliegtuig en hebben we geen achterblijvers. We kunnen dus 10 minuten eerder vertrekken. De piloot gooit de remmen los en taxied richting de enige startbaan van het vliegveld. Hij gooit het gas er op en binnen 30 seconden zien we onder ons het hotel waar we 8 dagen vakantie hebben gevierd. Na een vlucht van iets minder dan 4 uur met mooi helder weer zodat we goed naar buiten kunnen kijken zet de piloot de landing in. Na 10 minuten taxien komen we bij gate 42 aan. Nog even dringen in de terminal, bagage ophalen, de taxi bellen en een rit van 1 uur met de auto richting Nimwegen,en we zijn weer terug in Nederland. Op naar de volgende vakantie:)

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

2 × vier =

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.