Was ik zomaar vergeten dat we gisteren nadat we terug zijn gekomen nog wel het 1 en ander gedaan hebben. Dat was ik bij het foto’s uitzoeken helemaal vergeten. Dan halen we nu de schade nog maar even in. Nadat we terug komen van het park maak ik nog een paar foto’s van het park zelf. Vooral de receptie is een bezienswaardigheid an sich. Bij binnenkomst valt voornamelijk de benauwde receptie op, en het feit dat de 2 pooltafels in de community ruimte waarschijnlijk rond 1840 voor het laatst een nieuw laken hebben gekregen. De voorkant an sich ziet er wel goed onderhouden uit
Maar de achterkant? Vervallen troep. Dat is alles wat ik ervan maken kan.
Ik moet wel zeggen dat ik nog nooit zo heb gelachen om hoe de beste man met zijn gasten omgaat. Vooral het inschrijven van onze Aziatische vrienden is al hilarisch. Het kan hem niets schelen dat ze hem waarschijnlijk kunnen verstaan, maar elke (in zijn ogen dan domme) vraag wordt met de nodige sarcasme beantwoord. Hierna begeleid hij de gasten naar hun kampeerplek. Als je niet goed luistert naar zijn instructies laat hij wederom duidelijk horen wat hij wel niet van je vind, en onder luid gemopper crost hij weer weg naar de receptie, wachtend op de volgende gast. De haperende wasmachine wordt met een paar rake klappen met de vlakke hand hersteld, en tevreden gaat hij weer zitten op z’n hangstoel voor z’n RV.
Afgezien van de erbarmelijke staat van de playground en de toiletten zou ik toch zeker weer naar deze campground gaan als ik weer in Kanab ben met een camper!
Tegenover onze campground stond het hele weekend dit beest geparkeerd. Toch maar even een foto van gemaakt
En dit is het motel (gerund door de boerende en burpende familie Indiërs) waar we in 2013 verbleven.
We moeten nog een hapje eten, en dat doen we op pak em beet 100 meter van onze camper bij Escobars Mexican restaurant. Gerund door Tante Rosa, die ook achter de pollepel staat in de keuken. En het eten? Ik had de volgende ochtend nog de smaak van de gekruide kip en rundvlees in m’n mond, zo lekker
Silke eet in haar eentje een halve burrito op. En ze werkt er een dag later bijna een hele uit!
Het is bijna volle maan, en bewolkt.
Het is vrij laat als we terug zijn in de camper. Thijs gaat op bed liggen en is bijna instant knockout.
Goed. Dat was dag 15 deel 2.
Dag 16 begint lekker vroeg (al zeg ik het zelf). Om 7 uur sta ik alweer naast het bed, en rond half 8 is de rest ook helemaal wakker. We maken ons klaar voor de laatste grote reis van deze vakantie, namelijk die van Kanab naar Overton. De dames hebben in Kanab nog een winkel gezien waar even ges(h)(t)opt moet worden. Dat doen we dus, en nadat we hier klaar zijn zorgt Thijs nog even voor een persoonlijke touch op de Woezel en Pip mobiel.
Hierna gooien we de auto in de D en rijden we richting Overton. We nemen de 89 die als scenic route door Zion NP gaat. Is wel een klein stukje om, maar waarschijnlijk is het wel de moeite waard.
Onderweg (terwijl we genieten van een lekker broodje) zien we nog een pas doodgereden hert langs de kant liggen. Niet iedereen die brood aan het eten is, is hiervan gecharmeerd, maar het eten blijft wel binnen. We rijden richting Zion, en we komen ook nog een kudde Bisons tegen! Helaas was er teveel verkeer om even te stoppen om foto’s te maken, en dat is dan wel direct 1 van de grootste manco’s van het rijden in een camper. Je remweg is een stuk langer, je bent een stuk lomper/ groter om in de berm te zetten, dus je hebt ook meer ruimte nodig, en het duurt ook wel even voordat je weer op gang bent. Dus we hebben niet alle gespotte dieren ook op de digitale plaat kunnen leggen.
En dan Zion.
Wat een park. We rijden er eigenlijk bij langs via de scenic route, maar we zijn eigenlijk alle 3 direct helemaal verliefd op het park. Wat een uitzichten, vergezichten en een mooie natuur.
En het kan dan niet anders, of Grutte pier moet ook even op de foto in Zion.
Deze route voert door 2 tunnels heen. De eerste tunnel is breed genoeg voor 2 campers naast elkaar, maar voor de 2e tunnel hebben we een permit moeten kopen zodat de parkrangers het verkeer stil kunnen leggen voor onze vanuit de andere kant zodat de tunnel even helemaal voor ons alleen is. We staat nu zelf even in de file voor het verkeer vanaf de ander kant.
Na de tunnel stoppen we even voor het uitzicht en om het ijsdrama van Silke even op te ruimen. Die liet ze vallen in het donker in de tunnel.
1 van de 5 uitkijk gaten van de tunnel waa r we net doorheen reden.
We verlaten hierna Zion, en we zijn het er allemaal over eens dat we hier echt nog eens naar terug moeten, want wat een park zeg! Hierna gaan we de I17 op, richting Overton. Na een uurtje rijden pakken we even een bak koffie en kunnen we alvast genieten van de hitte in waar we weer naar toe rijden. Het is hier alweer een dikke 30 graden en dat voelen we
We parkeren de camper in Overton op site 11. De buren op Site 10 geven ons het wachtwoord van de WiFi en we we doen nog wat small talk over de gewoontes van het camper leven. We hebben nog wat hout gekocht voor een kampvuur, maar dat mag op deze en de volgende campgrounds niet, dus dat geef ik af bij een paar Nederlanders die nog een paar week vakantie voor de boeg hebben.
En we kunnen weer wat mooie foto’s maken van de zonsondergang.
En het opkomen van de maan.
Aangezien we bijna op het eind zijn van onze reis zijn we alvast een beetje aan het opruimen. Alle overbodige spullen worden alvast gedumpt, en de eerste spullen worden in de koffers geduwd. Morgen doen we eerst de Valley of Fire aan, en dan Vegas Baby!
Het weer: Kanab – graad of 25, Overton – 37 graden.
Gespotte dieren: Bisons! Roadkill hert. Meerdere eekhoorns.
Gereden kilometers:260 kilometer!
