Dag 4, Victoria, Esquimalt lagoon, West coast road, Port Renfrew

Written by Jan Douwe

Vanochtend beetje lui opgestaan. Pas rond 10 uur zijn we echt helemaal klaar met onze ochtend rituelen.
We gaan vandaag eerst maar eens kijken waar we ergens
kunnen ontbijten / koffie halen, en nog wat boodschappen doen.
Het liefst natuurlijk bij Walmarkt (Welcome at Walmarkt, get your shit and get out!).

Tegenover ons (h)(m)otel zit ook nog de “The Bay” winkel centrum, wat ook een insiders tip zou moeten zijn. Daar zijn we maar even naar binnen gegaan.
Nu ben ik een grote fan van Lego, en ik mag ook graag even bij de verschillende speelgoed afdelingen kijken voor de nieuwste modellen etc maar…

Transformer…

of Battleship lego gaan met toch net iets TE ver. (waarbij er ook nog World of Warcraft, en Halo neplego verkocht werd, en er Stargate Lego in de maak is…).

We halen nog even een kop koffie, en gaan dan richting de Walmarkt voor wat kleine boodschapjes…

Of dit dan, nog fouter, Twilight seen it…

Onderweg deze bloemen gezien, vond ze wel mooi…

Waar bij ons op dit moment de pepernoten al weer in de winkels liggen, is in Canada de haloweenkoorts er al weer aardig in geslopen…

Maskers…

Mega bakken ijs. Helaas nog geen B&J bakken van 1 liter gespot…:S

De Nederlandsche kaes is hier zelfs nog een tikje duurder dan in Duitsland…

Nadat de boodschappen in de auto zijn gestouwd vertrekken we richting Esquimalt lagoon om wat natuurschoon te spotten. Onderweg komen we ons eerste wild tegen, een
hert schiet vlak voor de auto langs, blijft even op de weg staan, en springt daarna de bosjes in.

De lagoon zelf…

Dode vis…

En zo groot is ie in totaal… (slippers maat 37…)

Gele bloemetjes…

Houten brug waar we net overheen zijn gereden…

Vuurtoren van Esquimalt bay…

Drijfhout van de lokale boomzagers. Dit wordt schijnbaar niet opgeruimd, we zag dit overal langs de kust liggen…

Nissan Z serie…

Brandweer wagen…

They see me surfin’, they Hating…

Je kunt hier ook langs de kust paardrijden…

Langs deze kust staan ook op meerdere plekken bordjes met telefoonnummers die je kunt bellen als je materiaal vind van de Tsunami van 2011, na de kernramp
in Japan, met duidelijke instructies wat te doen. De komende paar jaar zal hier nog veel aanspoelen vanuit Japan…

Zalmriviertje, maar dan nog wel even zonder zalm…

Black bear area. Dus ogen open, camera aan, en hopen dat we Yogi spotten!…

Ecologisch toilet. Ongeveer 10 meter diep, gewoon laten gaan, toilet papier erachter aan, en de natuur doet de rest…

Houtzagerij…

Even een momentje weg van die 2 kwebbelkippen, een power “moment voor mezelf” napje…

Stellers gaai, de Amerikaanse variant van de Vlaamse van Europa…

Hey, een Santa Fe…

Aan het strand van Port Renfrew…

Port Renfrew zelf, welgeteld 12 huizen of zo…

Reiger op paal…

Houten brug (1 lane, dus opletten voor tegenliggers)…

Roodborstlijster…

Truck met neus…

Eerste canyon die we tegen komen, best hoog, toch wel een metertje of 15 minimaal. En de brug waar we overheen rijden heeft als zijkant alleen een blok
hout van ongeveer 15 cm hoog te bescherming…

Andere kant van de canyon…

Mounties in de buurt…

Ook daar wordt hout gezaagd. Niet echt mijn werkplek…

Roofvogel, geen idee welke soort. Wie het wel weet, laat ff berichtje achter hieronder…

We rijden hierna via de Trans Canada Highway nummer 1 weer terug naar Victoria. Onderweg moeten we tanken, we doen dit voor $ 1.31, dus “iets” goedkoper
dan in Nederland. Als ik de dame achter de toonbank hier op attendeer valt haar mond bijna open van verbazing over de hoge prijs. Hierna rijden we verder richting
Victoria om daar nog aan het strand te genieten van de zonsondergang…

Woodstock… Heb huis nummer 94 helaas niet gevonden…

Het strand zelf…

Zonnegloed op de bergen…

We gaan hierna terug naar “The Bay” voor een hapje eten. Het is…

inderdaad, Taco Time…

Nachos en Cheese…

Toen we naar het (h)(m)otel reden zagen we een Mac Starbucks. Die moest natuurlijk ook nog even aangedaan worden na het eten. Dus wij moet ons goede gedrag
de Mac Starbucks in om 3 cappachino’s te bestellen. We worden geholpen door Josh, die naar eigen zeggen “z’n beste vrienden komen uit Nijmegen” heeft,
alleen bellen ze nooit. Hij blijkt zelf Engels te zijn, maar is wel op een Dutch Reformed School geweest toen ie jong was, en hij kende zelfs nog
een paar woordjes Nederlands. Toen we em vertelden dat we in Nederland geen Mac Starbucks Drive hebben wilde hij wel even poseren voor ons:

En dit is dan Josh…

We gaan hierna richting het (h)(m)otel en drinken hier buiten op het parkeer terrein onze koffies op, waarna we gaan slapen. Morgen weer vroeg op…

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

3 × 5 =

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.