Vandaag een dag in Vernon. Of all places… Vernon is een gat waar je dus niet dood gevonden wilt worden. We zijn gisteravond wederom 2 Nederlandse mannen tegengekomen die we al eerder getroffen hebben, en dezelfde route doen als ons. Dit stelletje had inderdaad ook al geconstateerd dat Vernon nu niet echt de bruisende stad is zoals een Vancouver of Victoria. Aangezien ze dit soort reizen al vaker hadden gedaan hadden ze zichzelf van te voren ook iets meer ingelezen dan dat wij het gedaan hadden, en wisten daarom ook al dat Valemount (vlak voor Jasper) nu ook niet echt een wereldstad genoemd kan worden. Voor een volgende Fly – Drive dus een aandachtspuntje. Iets meer inlezen op de locaties die je gaat bezoeken is geen overbodige luxe. Maar goed, voor hun was dit een aangename tussenpauze, aangezien er na de Canadatrip die hun (en wij ook) doen er nog 10 dagen Amerika achteraan gegooid wordt. Dus voor het stelletje vandaag een rust dag. Voor ons niet. We hebben even gekeken wat er allemaal te doen is in dit gat (niet veel dus…) en besluiten van pure wanhoop maar naar een boerenmarkt te gaan. Waarover straks dus meer…

Gisteravond gemaakt, zonsondergang vanuit onze hotelkamer… Wat overigens helemaal nog niet vermeld is, is dat we gisteren nog wild hebben gespot, namelijk een coyote. Deze liep een kilometer of 4 voor de afslag naar het hotel langs de snelweg. Helaas hadden we niet genoeg tijd om dit moment vast te leggen, we reden op een highway, en hadden hier geen stop mogelijkheid om het wild vast te leggen…

Even snel koffie halen bij de Starbucks om wakker te worden… Ow ja, een leuke kant van Canada? Het tanken, want met de huidige wisselkoers springen de tranen je in de ogen van de schandalig hoge prijs die je betaald in Nederland voor dezelfde benzine als in Canada…

Want hier hebben we (met een huidige wisselkoers van 1 dollar = 0,78 eurocent voor EURO 1,04 getankt. Daar helpt zelfs het kwartje van Kok niet meer. Het goedkoopste wat wij getankt hebben: EURO 0,946. En het goedkoopste wat we in Jasper hadden kunnen tanken was EURO 0,92. Op de Icefield Highway konden we voor $ 1,77 tanken, wat omgerekend nog maar EURO 1,36 was geweest…

En zo gooi je voor nog geen 50 euries je hele tankje vol… Met volle tank rijden we door naar Armstrong, waar nog minder te doen is dan Vernon, maar waar wel een boerenmarkt schijnt te zijn waar we maar heen gaan…

Het announcement bordje…

En door ons bezoek ging de gemiddelde leeftijd van 86 jaar direct terug naar 44… Aangezien je meer blije gezichten ziet bij een crematie dan bij deze “jaarmarkt” besluiten we maar snel om weg te gaan en een stukje te gaan toeren of zo. En ineens herinneren we ons dat we gisteren tijdens de wandeling in de bergen door een echtpaar geattendeerd zijn geweest op een ranch hier in de buurt. Nog helemaal old skool ingericht, en we kunnen ons niet voorstellen dat het daar nog saaier is dan op de net bezochte jaarmarkt, dus het adres in de Tomtom ingevoerd, en daar gaan we dan naar de…

Juistem, de O’keefe ranch… Meneer O’keefe was een zeer bezig baasje die in de jaren 1880 tot 1900 goed geboerd heeft in de omgeving van Vernon. Hij schijnt de hele vallei als bezit te hebben gehad, en tot 1977 hebben er afstammelingen van meneer O’keefe op de boerderij gewoond…

Wie kent em niet? De auto van Oma Duck…:)(oude T-Ford)…

Oude Piano. Excuseer, heel oude piano…

Het stulpje waar de familie een poos in heeft gebivakkeerd, en wat tot 1977 dus ook door afstammelingen bewoond is geweest…

De Diner tafel. Op tafel een servies wat de familie in 1900 heeft gekocht voor 200 dollar. Gemaakt door een Duitse firma rond 1700. Punt gaaf, bestaand uit 200 delen, en huidige waarde: meer dan $500.000,-. Het servies wordt ook 2 keer per jaar door een speciaal team schoon gemaakt…

Het huisje van de Chinese koks…

En het huisje waar de familie eerst in heeft gewoond met 7 kinders…

Woon- & eetkamer / keuken…

En er is zelfs een oer Hollandsche touch in dit geheel terug te vinden…

Oude smederij…

En de oudste en eerste Rooms Katholieke kerk van de omgeving van Vernon…

Huis van een andere familie dat is geschonken door nakomelingen. Dit huis is met een speciaal transport naar deze Ranch verplaatst…

Het oude schoolgebouw…

Engels volkslied…

en lerares zijn in die tijd was geen pretje…

Oude schuur…

Jacob Schaap, schijnt een vrij onbekend / bedreigd ras te zijn…

Windmolen… De receptie wordt bemand door Petra. Petra komt (Zoals de naam waarschijnlijk al verraad) ook uit ons koude kikkerlandje, en is hier 5 jaar geleden komen wonen samen met haar (nu) ex man. Ze woont hier samen met haar 13 jarige dochter, en ik knoop even een gesprek met haar aan over een aantal prangende vragen die ik heb over Canada. We keuvelen gezellig een eindje weg en ik ben weer een stukje wijzer geworden, en Petra, of Piiiiiitra zoals de inboorlingen haar hier noemen, heeft weer even fijn Nederlands kunnen spreken… Ook raak ik op het terrein nog even aan de praat met een wat oudere man die nog zadels maakt met de hand. En natuurlijk is hij al een paar keer in Nederland (Amsterdam) geweest en is helemaal verliefd op Heineken… Nadat we uitgekeken zijn op de boerderij rijden we nog even naar een lokale verkoper van trucks en dies meer om wat plaatjes van z’n koopwaar te schieten…

Rij met trucks… We rijden nog een stukje richting Kelnowa (waar de bosbranden zijn), en schieten nog wat plaatjes bij het meer waar we langs rijden.

Het meer…

Onder het genot van een heerlijke 27 graden…

En we zijn er ook achter waarom die achterlijke constructie in de deur van een aantal koelkasten in de hotels zit. Hier kan je blikje (fris) drank in en de volgende wordt automatisch voor je klaar gelegd als je een drankje pakt. Ideaal dus voor de gemiddelde redneck… We eten weer een hapje in het restaurant, deze keer alle 3 een hamburger. Morgen gaat de reis verder naar Harrison Hot springs. We kunnen niet wachten om uit dit gat te vertrekken!
Klik hier voor het hotel waar we verblijven

Afstand:ca. 436 km