De een wordt iets later wakker dan de ander vandaag, en zelfs Silke slaapt een gat in de ochtend. Ze zat gisteren wel heel erg onder de pasta(saus) dus die moet nog wel even onder de douche voordat we verder kunnen. Met dat we naar buiten gaan zien we een hele groep adelaars boven ons vliegen! Die hadden we vorige keer niet gezien, dus die kunnen nu ook weer mooi van het lijstje af.

Daar sta je dan als kleine camper tussen alle grote jongens…

De camping probeert een beetje het Ranch gevoel uit te stralen. Jammer dat de balken van onderhoudsarm plastic gemaakt zijn, en daardoor de nodige stevigheid missen (ik wilde een shortcut nemen, maar het plastic brak al bijna toen ik er naar keek)

We stappen om iets voor 11 uur in de Woezel en Pip mobiel en vertrekken richting Flagstaff / Sedona. Sedona staat ook op ons lijstje, voornamelijk vanwege het Statepark wat we onderweg aan gaan doen, namelijk Slide Rock State Park.

Dit park is bekend vanwege z’n natuurlijke waterglijbaan waar je vanaf kunt gaan. Dat het toevallig ook nog in een mooi gebied ligt is dan helemaal mooi meegenomen. De rit er heen is adembenemend. We rijden langs een berghelling naar beneden en doen ongeveer 10 haarspeld bochten voordat we uiteindelijk in het dal aan komen. En na een paar kilometer doorrijden komen we dan uit bij het park. Omdat tijdens de rit hierheen de net gekochte eieren besloten om via de niet goed afgesloten koelkast deur het hazenpad te kiezen eten we uitsmijters van de restanten. Us bin natuurlijk sunig.

Het gebied zelf heeft natuurlijk een stuk historie met betrekking tot de eerste Europeanen die hier naartoe zijn gekomen en dit gebied verder hebben gecultiveerd dmv waterwegen en boomgaarden. De indianen kenden natuurlijk het spreekwoord “an apple a day keeps the doctor away”niet, dus net als in fruitonia (bij Capitol reef, waar we de vorige keer geweest zijn) zijn ook hier zo veel mogelijk appelbomen neer gezet om het gebrek aan huisartsen te compenseren.

Vakantiehuisje uit 1931

En nadat we de canyon in lopen worden we getrakteerd op dit schouwspel

En na een minuut of 10 klimatiseren in het IJSKOUDE-water ga ik de slide af. Omdat het zo enorm warm is, is het water na de glijbaan echt heel lekker.

Thijs gaat een stukje mee van de kleine glijbaan af, druk naar adem happend, want het water is echt koud.

Hierna doe ik nog een bommetje.

Grutte pier houd ook van water vertier.

We spotten een sweet 16 foto shoot event.

En terwijl de ene canyon droog staat, zwemt Jannita door de andere.

Van de rode vruchten maakten de indianen vroeger een papje, en met toevoeging van kalk werd men schijnbaar high.

Silke is het na een half uur wel zat, ze kan het water niet in omdat het zo koud is, dus Martine is terug gegaan naar de camper om haar even in de bench te laten slapen.

Toen we het terrein opreden kwamen er net achter ons aan een camper met fonduefreaks aan gereden. De man in kwestie had het over de Lo Lo Mai camping, dat dit een mooi plekje moest zijn. Aangezien wij nog geen plek hebben bel ik of hier nog plaats voor ons is, en dat is het geval. We rijden dus richting Cornville, en parkeren de camper hier voor 1 nachtje. We komen de fonduefreaks hier inderdaad weer tegen, en ze hebben het erover dat er stinkdieren en wasberen bij de receptie zitten. We lopen even mee, en Thijs mag ook helpen met voeren.

En nog geen 5 minuten later komen de eerste stinkdieren er aan.

Er komen helaas geen wasberen, maar die zijn wat schuwer, dus de trashpanda kan nog even niet van het lijstje.

Het weer. Een koele 25 graden bij vertrek uit Munds, en een warme 37 graden bij aankomst in Cornville.

Gespotte dieren: Adelaars, stinkdieren, hagedissen, konijntjes en de nodige roadkills

Gereden kilometers: 86