De dag begint deze keer niet heel erg vroeg. Iedereen is laat wakker, en na een kort overleg besluiten we om niet bij te boeken, maar om door te rijden naar Flagstaff. Hadden we misschien beter niet kunnen doen, maar dat wisten we nu nog niet. Maar we ruimen alles verder op, werken de restjes afwas weg en maken ons daarna klaar voor vertrek. We besluiten dat het wel een leuk idee is om Silke en Thijs op de motorkap van de auto te zetten voor een foto. Thijs wil niet, dus gaat Silke maar even alleen op de foto. Als Thijs doorheeft dat het buiten gezellig is…
Wil hij ook wel even poseren. Silke is het dan al zat en wil niet meer.
We rijden nog even naar de parkeer plaats van het Desert View park, om nog een paar foto’s te maken bij daglicht van de GC. We hebben nog niet alles gezien op deze kant. Desert View is als uitkijk punt echt een aanrader.
Hierna rijden we een klein stukje terug naar de Tusayan ruines. Hier zijn nog sporen van vroegere bewoners te vinden.
Silke vindt alles prima bij mij op de rug
Hierna stappen we terug de auto in om nog 1 uitzichtpunt te pakken van de GC, vlak naast Desert View
Zoek de toren…
Helikopter met toeristen op weg naar de GC
Raaf
Hierna rijden we de 64 af richting de 89a, in de richting van Flagstaff. De omgeving veranderd van bos naar droog en vlak land.
We stoppen onderweg nog bij 2 plaatsen die voor de Navajo heilig zijn. (en toevallig ook nog mooi uitzicht over de little Colorado river bieden)
Op de 2e plek zit ook een verkooppunt van de Navajo waar de dames wat snuisterijen kopen.
Hierna rijden we door naar Flagstaff
En dan komen we aan in Flagstaff. We rijden naar de KOA om te kijken of we hier een plekje kunnen krijgen, maar de hele campground zit vol. We worden doorverwezen naar een andere plek, maar ook die zit vol. De eigenares, Conny, belt een paar campgrounds voor ons om te kijken of er nog plek is. Maar of ze hebben echt geen plaats meer, of onze camper is te groot. Na wat 5en en 6en geeft ze aan dat we eventueel ook kunnen drycampen. Of te wel, de camper ergens in het bos neerzetten, op een plek waar je vrij mag staan. Ze legt ons uit hoe we moeten rijden en waar we op moeten letten. En zo gaan we dus op weg naar onze eerste “illegale” slaapplek van deze vakantie. Nu zijn ze in Flagstaff niet zo vervelend, en je mag met je RV op een hoop plekken staan, dus we geloven het wel.
Onze slaapplek wordt na nog een keer navragen bij andere mensen of we toch wel echt daar mogen staan een soort van parkeerplek langs een forrest road die als zeer stoffig omschreven mag worden. De plek an sich is wel heel mooi, maar we zijn toch bij elke auto die langs rijd benieuwd of het geen Law Enforcement Officer is die onze Woezel en Pip mobiel niet meer op deze plek wil zien. Rond een uur of 10 rijd er een auto de parkeerplek op, en zet direct bij de ingang de auto neer en doet de lichten uit. Ik besluit om toch maar even heen te lopen, dus gewapend met een lamp loop ik naar de betreffende auto toe. Had ik dit beter niet kunnen doen?
Ik maak kennis met Herman. Hij verteld me dat hij net uit het ziekenhuis is ontslagen nadat hij een paar nachten geleden hier ook gekampeerd had met een paar vrienden die hem in elkaar hadden geschopt. De reden heeft hij niet kunnen vertellen. Of dat nog de medicatie van het ziekenhuis was of z’n alcoholpromillage laat ik even in het midden. In elk geval maak ik me ervan af door te zeggen dat we zo gaan slapen en morgen weer verder reizen. Herman lijkt dit de accepteren en gaat in zijn eigen auto zitten/ slapen.
Pak em beet een kwartier later wordt er op het raam van onze RV getikt. Het is Herman. Hij verteld me dat hij net uit het ziekenhuis is ontslagen nadat hij een paar nachten geleden hier ook gekampeerd had met een paar vrienden die hem in elkaar hadden geschopt. De reden heeft hij niet kunnen vertellen. Of dat nog de medicatie van het ziekenhuis was of z’n alcoholpromillage laat ik even in het midden. Herman heeft nu wel een slecht geweten, want hij heeft spullen van z’n “vrienden” gestolen waar hij nu vanaf wil. Of ik nog een camping stoel wil? Ondertussen doet Herman het verhaal van zijn mishandeling voor door met trapbewegingen naar de grond te laten zien hoe hij wel niet geraakt is. Het ziet er komisch uit, maar ik vind em nu toch wel vervelend worden. Ik wimpel hem af met de opmerking dat we nu toch echt willen gaan slapen. Herman lijkt dit te accepteren en gaat in zijn eigen auto zitten/ slapen.
Rond een uur of half 2 komt er nog een auto het terrein op rijden. Ik word hier wakker van, en controleer in elk geval even of het geen politie of worst case scenario uit Criminal Minds gaat worden. Dit valt gelukkig mee. Ik zie wel dat Herman z’n auto heeft verplaatst.
De volgende ochtend komt Herman uit de auto gestapt terwijl ik net in de cabine van de RV zit. Ik loop naar Herman toe. Hij verteld me dat hij net uit het ziekenhuis is ontslagen nadat hij een paar nachten geleden hier ook gekampeerd had met een paar vrienden die hem in elkaar hadden geschopt. De reden heeft hij niet kunnen vertellen. Of dat nog de medicatie van het ziekenhuis was of z’n alcoholpromillage laat ik even in het midden. En hij heeft nu de kofferbak van z’n auto leeg gemaakt en alle spullen van z’n vrienden gedumpt. Ik kan zien aan z’n broek dat Herman het vannacht niet droog heeft gehouden. Aan het wankele lopen en boeren laten van Herman vermoed ik toch dat dit wel met prins pils te maken heeft. Ik vertel hem dat we zo op weg gaan richting Sedona en wens hem nog een goede dag. Ik stap de camper in en we zorgen er voor dat we binnen 4 minuten kunnen vertrekken. Terwijl we wegrijden zie ik Herman in z’n auto stappen.
Het weer: het werd bewolkt. Desert View nog dik 30 graden. Flagstaff 24.
Gespotte dieren: Roadkill Stinkdier, wasbeer en een ree.