4D15 – Dag 4 – de dag van Cuijk

Written by Jan Douwe

Na wederom een te korte nacht slaap gaat om kwart voor 3 de wekker weer. Ik draai me nog 1 keer om, en om iets voor 3 uur leg ik m’n benen langs het bed, en probeer ik mezelf het bed uit te slingeren. De spieren in m’n schenen zijn misschien wel weer los gemasseerd, maar ze beginnen nu toch steeds meer te protesteren tegen al dit wandel geweld. Maar net als de vorige paar dagen is het motto: “starten, en dan zien we wel verder”.  En vandaag is starten eigenlijk al voldoende, en voor de rest zou de euforie moeten zorgen. Tenminste, dat zegt iedereen.

Ik strompel naar beneden, en ik krijg alvast een voorproefje op de Via Gladiola… Het komt nu toch wel heel dichtbij, met nog maar 50 km en een beetje…

WP_20150724_03_15_12_Pro

Rond half 4 zit het ontbijt er in, en gaan we op de fiets richting de start. Ik sla de adviezen van Miranda (m’n voetpedicure / masseuse) niet in de wind, en heb vanochtend dus de broekspijpen al los gemaakt van m’n  broek, en hoef m’n schoenen dus niet uit te doen. Het zou vandaag ook de warmste dag moeten worden van de afgelopen dagen, dus op zich is dat dan ook wel prettig…

WP_20150724_001

Maar hier zo bij de start is het best blauwbekken in je korte broek…:S

We hebben wederom de laatste start, dus we staan tot 4.15 te kijken voordat we eindelijk los mogen. We gaan weer  het saaie stuk naar de universiteit doen, dan naar Hatert, de Weezenhof, en dan huup huup richting Cuijk…

WP_20150724_06_27_37_Pro

En het massage werk van Miranda werpt de eerste 20 kilometers haar vruchten af. We kunnen het tempo hoog houden, en rond 7 uur zitten we al bij de hatertse vennen, en hebben we er al 12 kilometer op zitten. Nog maar 38 km voor ons kruisje!

Via Nederasselt gaan we de polder in richting Grave. We maken een lus bij Balgoij, en via de John S. Thompsonbrug steken we de Maas over.

WP_20150724_08_07_27_Pro

 

WP_20150724_08_07_45_Pro

 

WP_20150724_08_16_07_Pro

Even uitrusten bij het 82e airborne monument. Indrukwekkend om te zien dat alle buitenlandse strijd EN politie machten een eerbetoon maakten tijdens het passeren van het monument. En dat terwijl de Nederlandse politie en strijdmachten “gewoon” doorliepen…

WP_20150724_08_30_24_Pro

Verder richting Grave…

Tussen Grave en Beers gaat het helaas weer mis. Zou het liggen aan het feit dat we teveel op 1 kant van de weg lopen, of is het gewoon oververmoeidheid? Ik weet het niet, maar we stoppen op dit stuk nog een keer of 3 om uit te rusten. Ik merk dat ik steeds meer last begin te krijgen van de pleisters / tapes onder mijn voeten. Gelukkig blijft Jo steeds bij me 🙂

Via Vianen lopen we rond een uur of 12 uiteindelijk Cuijk binnen. We hebben dan nog 17 kilometers voor de boeg.

WP_20150724_12_16_15_Pro

En wat een feest is het in Cuijk, voordat we het weten zijn we Cuijk weer door dwars door het centrum heen, waar nog een paar collega’s van me aan het kijken zijn. De euforie begint langzamerhand te werken..:)

WP_20150724_12_56_45_Pro

Door Cuijk lopen betekend ook dat je over de tijdelijke brug mag:). Een voorrecht wat de 30 KM lopers niet hebben…

WP_20150724_12_57_13_Pro

Na Molenhoek krijg ik steeds meer last van m’n voeten, en bij het waterpunt in Malden trek ik daarom de stoute schoenen uit. (tegen het advies van Miranda natuurlijk..) Ik krijg een paar bekers met ijskoud water, en spoel hiermee m’n voeten schoon, en haal alle pleisters en tapes onder m’n voeten vandaan. Schoenen weer aan, en de weg weer op.  Ik moet de eerste kilometer door de blaren heen lopen, maar als dat eenmaal gebeurd is loopt het een stuk beter dan eerst.

Na Malden, de Intratuin, en de MC Donalds is het dan zo ver. We zetten voet op de Via Gladiola, en dat moet natuurlijk vast gelegd worden!

WP_20150724_15_30_01_Pro

Het is nu nog steeds een kilometer of 6 voordat we bij de finish zijn, maar we ruiken de overwinning!

Martine en Thijs staan op me te wachten tegenover het Radboud ziekenhuis. Jo stopt iets eerder even bij de stand van het Radboud Cafe. Daar zitten een aantal van z’n collega’s…

IMG-20150725-WA0017

Ondertussen ben ik al voorzien van een goede bos gladiolen. Die bloemen zijn mooi, maar enorm lomp en zwaar..

IMG-20150725-WA0021

En na een korte pauze, en een beetje bagage lichter gaan we dan weer verder richting de finish. Het is nog steeds een eind, en het laatste stuk staat er niet bekend om dat we hier nog op tempo kunnen lopen..

WP_20150724_16_43_15_Pro

Op het Keizer Karel plein draaien we rechtsaf, de Oranje singel op, voor het aller laatste stukje richting de Wedren.

WP_20150724_16_44_17_Pro

En de finish komt steeds dichterbij. Op dit punt stond ook een camera van Omroep Gelderland, ik heb mezelf de volgende dag terug gezien, met een smile van oor tot oor :).

WP_20150724_16_51_13_Pro

En dat is em dan, de finish van de 4daagse. We hebben er op een paar meter na 200 kilometer in 4 dagen op zitten!

 

IMG-20150726-WA0004

En zo gaan we de finish over! We zijn er 🙂

WP_20150724_003

En dit is de medaille waarvoor we het gedaan hebben. Of zoals 1 van m’n nichtjes zei: “ow, maar zo’n medaille kregen we ook voor de avondvierdaagse laatst”…

 

Het definitieve bewijs dat we gefinisht zijn:

wp_ss_20150724_0002

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

drie × 1 =

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.