Maar een betere titel zou vandaag zijn “de dag van het afzien”, want dat heb ik vandaag wel moeten doen, want toen ik gisteravond thuis kwam kon ik nog maar amper lopen, en het losmaken van mijn enkel gewricht heeft de spieren die daarop liggen ook aardig geïrriteerd. Met als resultaat dat de eerste 25 kilometers ik bij elke stap de handdoek in de ring wil gooien. Maar gelukkig sleept Jo me er kilometer na kilometer doorheen. Bij Wijchen aangekomen is het al zo erg dat we de hultroepen moeten inschakelen, want muppet die ik ben, ben ik de Aleve 550 vergeten.

Tenen check in Wijchen. Na contacten met het thuisfront wordt afgesproken dat er bij Balgoij een medische noodpost wordt ingericht met water en medicijnen.

Aankomst bij de tijdelijke verzorgingspost. Na een Aleve en 2 paracetamols gaat het verder richting de dijk, en dan op naar Niftrik.

Op de dijk bij Nifrik staat Harm Edens een item te doen over gras en groen spul langs de dijk wat goed zou zijn voor de wandelaars. Op dat moment weet ik in elk geval dat Aleve en Paracetamol goed voor me zijn.

De dijk zelf doen we met 1 rustpauze in het midden, aangezien ik nog vrij veel last heb van m’n voeten. Als we na Niftrik het verste punt van vandaag hebben aangetikt, en de finish alleen maar dichterbij komt, hebben de benen er ook iets meer zin in. Maar het is nog steeds afzien en doorbijten.

Bij Wijchen doen we een rust stop, vlak voordat ook de 40 en 30 km lopers invoegen bij de route. We hebben gemerkt dat het dan al een stuk moeilijker wordt om een rustig plekje te vinden om even te zitten en uit te rusten. Dus even de vermoeide benen in de lucht, en even op adem komen.

Hierna lopen we door het centrum van Wijchen heen. Wat net als in Elst een groot graai en eet feest is met veel sfeer en gezelligheid, maar ook hier is het weer schouder aan schouder wandelen met een gangetje van 3 km per uur.

 

 

 

Natuurlijk moet er ook af en toe een sanitaire stop gemaakt worden, maar ik ga toch niet op een dixie zitten? Hierna gaan we richting Beuningen waar we nog een stop maken bij de sponsor tent van Beat Batten ( sponsoren kan nog: http://devierdaagsesponsorloop.nl/jan-douwe-merkus) Hierna lopen we door naar  Weurt. Hier komen we onderstaande tuin tegen, die veelvuldig wordt vast gelegd door de voorbijgangers.

Na de sluis bij Weurt komen we Nigel tegen, de opvolger van Wilma. Een selfie moet gemaakt worden!

En dan de intocht in Nijmegen, eerst het waterkwatier in waar het dolle pret is, en waar door alle gezelligheid en aanmoedigingen vanaf de zijkant de pijn in m’n voeten en schenen steeds minder lijkt te worden. (wat helaas niet zo is…)

En daarna de laatste straat voor de wedren. Omdat het roze woensdag is, is het een drukte van jewelste hier, dus ook hier is het schuifelen geblazen.

Ik zou hier wel wat langer willen blijven staan, maar ik heb zoveel last van m’n voeten dat ik maar door waggel en strompel naar de finish. Ook dag 2 hebben we gehad…

S’avonds bij de pedicure krijg ik nog meer tape om de voeten heen gewikkeld om m’n schenen te ondersteunen.  Morgenochtend toch weer starten, we zien wel waar het schip strand.